Waar is Shaila? Riep mijn moeder in paniek vanuit de keuken. Ik rende naar buiten. Keek alle kanten op. Op volle vaart. Op hoge snelheid. Terwijl ik – diep vanbinnen – al wist dat mijn leven die dag tot stilstand kwam. Het was 5 december 1996. De dag dat mijn zus in pure wanhoop uit het leven stapte. Een dag waarop ik Shaila verloor. En tevens – zo bleek later, de dag dat ik mijn missie vond.

Daarna brak er een periode aan van Verzet. Tegen mijn verdriet. Tegen de wanhoop. En tegen mezelf. Want waarom had ik dit niet kunnen voorkomen? In 2009 ging ik op reis. Het bange deel in mij om te Vluchten. Het moedige deel in mij om mijzelf juist volledig te Verbinden. Om op die reis, thuis te komen bij mezelf. Daar ontstond de ommekeer van Verzetten naar Verbinden. Een ommekeer die eindigde in volledige acceptatie.

Het bleek mijn vertrekpunt voor een leven vol leven. En tevens de thuisbasis voor honderden mannen die met doorleven hun leven weer leerden leven.